‘Could you just give me your phone number?’, vraagt de secretaresse van de Engelse expert vriendelijk. Dat zou inderdaad geen probleem moeten zijn. Wat is nu moeilijker, een interview houden over toezichtcamera’s en privacy in het Verenigd Koninkrijk, of het oplepelen van mijn mobiele nummer? Nou, dat laatste dus.
Na een voortvarend 'zero six' breekt het zweet me al uit. Mijn mobiele nummer is al jaren hetzelfde en in het Nederlands denk ik nauwelijks na terwijl ik het opdreun. Moet ik daarentegen het nummer geven in een andere taal, dan lukt dat niet zonder veel gênant gestotter en hardop vertalen.
Riedels
Hoe dat komt? Wie het weet, mag het zeggen. Ik heb wel mijn eigen theorietje: hoewel mijn telefoonnummer uit tien cijfers bestaat, onthoud ik die niet als tien losse getallen. Mijn telefoonnummer is opgeslagen als een 'riedel' die ik kant en klaar uit een mentale lade trek. Getallen kun je vertalen, riedels niet.
Wat over wetenschap naar buiten komt, is een gepolijste weergave van de werkelijkheid
Iedereen moet beseffen dat wat er over wetenschap naar buiten komt, een gepolijste weergave is van de werkelijkheid, stelt Yannick Fritschy.
Iets vergelijkbaar vreemds: ik ken mensen die bepaalde telefoonnummers alleen kunnen reproduceren als ze boven hun vaste telefoon hangen. Dan weten ze namelijk precies op welke knopjes ze moeten drukken. Zonder dat toetsenbord tast hun geheugen volslagen in het duister.
Een opmerkelijk iets, dat geheugen.
Oplossing
Gelukkig weet ik inmiddels hoe ik het gestotter kan voorkomen: ik moet gewoon razendsnel mijn mobiele nummer opschrijven op het moment dat de vraag wordt gesteld. Dan hoef ik het alleen maar voor te lezen. Helaas werkt dat niet op momenten dat ik geen pen en papier bij de hand heb. Misschien moet ik toch eens gaan werken aan anderstalige riedels.
