Februari vinden wij op de redactie een beetje een ‘nietsige’ maand. Het is donker en koud, en er zijn geen feestdagen of lentezon in het vooruitzicht.
Niets is niet slecht. Niets kan best spannend zijn. Wij vroegen ons bijvoorbeeld af of het niets kan bestaan. Is het mogelijk om een ruimte met helemaal niets te vullen?
Of wat gebeurt er als al je zintuigen niets waarnemen? Het lijkt rustgevend als je even niets hoort en ziet. Maar als je ook nog eens niets ruikt of voelt, dan blijkt het toch niet meer zo fijn te zijn. Ons brein wil nou eenmaal een minimum aan informatie verwerken. Dus als je alle prikkels weghaalt, is dat een vorm van martelen.
‘Bij mannen ruikt het meer naar kaas, bij vrouwen naar ui’: verrassende verhalen over microben
Ze zitten op je neus, op je bord, in je darmen, onder je voeten. Te klein om met het blote oog te zien, met oneindig veel en ...
En wat te denken van dingen die er stiekem toch niet zijn. Zoals eilandjes die al eeuwen op kaarten staan, maar die in werkelijkheid helemaal niet bestaan. Google Earth heeft pas nog wat dubieuze vlekken van de kaart geveegd.
Ook diersoorten kunnen er wel en niet zijn. Want als al tientallen jaren niemand meer een gouden pad heeft gezien in de Costa Ricaanse jungle, is die dan uitgestorven of heel goed verstopt? En eindigt een uitgestorven soort met een opgezet kadaver in het museum of zouden we met kloontechnieken van niets weer iets kunnen maken? Nederlanders kunnen misschien de dodo terughalen om het goed te maken met de bewoners van Mauritius die ons verwijten de laatste loopvogel te hebben opgegeten.
Kortom, niets is wel iets. Dit nietsige februarinummer is niet helemaal wat u van ons gewend bent, maar dat zal dit jaar vaker gebeuren. We hebben namelijk een grote spannende wijziging op de planning staan. Later meer daarover.
