Hoe komen wetenschappers tot dat ene inzicht dat het verloop van hun carrière bepaalt? Daarover vertellen ze in de rubriek Eureka, elk weekend in het AD, verzorgd door de redactie van New Scientist. Deze keer: Deze keer AI-onderzoeker Laura van der Lubbe (28) die onlangs bij de Vrije Universiteit Amsterdam promoveerde.
‘Als je aan het gamen bent, treed je in een nieuwe en andere wereld die je je helemaal eigen kunt maken. Toen ik klein was begon ik met educatieve spelletjes over rekenen en topografie, dat ging over in The Sims, en tijdens mijn studie Kunstmatige Intelligentie heb ik uren doorgebracht met spellen als Tomb Raider en Assassin’s Creed.
Ik volgde een aantal vakken over serious gaming, games die ten doel hebben om je iets te leren, en dat leidde bij mij tot een groot inzicht. Ik kwam erachter dat een game veel meer kan dan alleen een leuk tijdverdrijf zijn, of een manier om je de hoofdsteden van Europa te leren. Een game kan je dagelijkse leven echt verrijken.
Materialen die licht terugspoelen in de tijd stellen de natuurkunde op de proef
Zogeheten temporele metamaterialen werken als een soort ‘spiegels in de tijd’. Wetenschappers gebruiken deze materialen om de relativiteitstheorie ...
Babbeltrucs
Misschien moet ik dat uitleggen. Zo heb ik tijdens mijn promotieonderzoek ouderen laten oefenen met babbeltrucs, om ze weerbaarder te maken. Met avatars hebben we een aantal scenario’s uitgewerkt van veelvoorkomende babbeltrucs, en de mensen moesten leren wat ze dan konden zeggen, en op welke manier.
Ook heb ik met jongvolwassen een virtuele reis gemaakt, om ze mentaal sterker te maken. Ze kregen opdrachten, hielden een dagboek bij, en met de punten die ze daarmee verdienden kregen ze kilometers waarmee ze hun reis konden voortzetten.
Veel mensen associëren gamen met plezier en vrije tijd, maar het is veel meer dan dat. Het kan iets positiefs brengen in je welzijn, gezondheid en je veiligheid. De technologie wordt steeds geavanceerder, bijvoorbeeld met heel realistische virtual reality games.
Ik denk dat dit steeds meer onderdeel zal worden van onze samenleving, voor verschillende trainingsdoeleinden.’
