Ik waag het erop (het is al zoveel in het nieuws): een blog over duurzaamheid. De aanleiding is een huiskamerlezing afgelopen zondag door iemand die in het dagelijks leven een grote organisatie leidt en is ‘opgegroeid’ met excelsheets en winstmaximalisatie. De lezing was een try-out voor een man of vijftig.
Zijn zorg over de toestand van de aardbol nam toe tijdens een meerjarig verblijf in de mooie omgeving van München. Vele wandelingen in de natuur brachten hem daar in aanraking met kleinschalige boeren, die een faire prijs voor hun melk wilden. Zijn eerste reactie was: Nou, dan breid je toch uit, zo’n kleinschalig bedrijf kan ook niet winstgevend zijn. Maar daarna begon het bij hem te broeden.
Want of je nou klimaatalarmist of -scepticus bent, in ieder geval is het zo dat de fossiele brandstoffen eindig zijn, de broeikasgassen fiks toenemen en de wereldbevolking stijgt tot 9 miljard in 2050. Natuurlijk is nog niet duidelijk waar het allemaal toe leidt (het is al lastig om een betrouwbare vijfdaagse weersvoorspelling te doen). Maar – zo gaf hij aan – is het niet hoe dan ook een goed idee als wij, als consument, op allerlei vlakken gas terugnemen. We kunnen deze kleinschalige boer een goede prijs voor zijn melk betalen en dan helpen we meteen de natuur een handje.
Is het aardse magneetveld de weg kwijt?
Volgens sommigen kan het aardmagneetveld elk moment omkeren. Is er reden tot zorg?
Verder pleitte hij ervoor om ons gedrag op een aantal vlakken te veranderen en zo bij te dragen aan duurzaamheid: koop lokaal, biologisch en fair trade en eet minder vlees en vis. Hij gaf een mooi voorbeeld van wat je als consumenten met elkaar kunt bereiken: de chocoladeletters. Toen de roep om fair trade chocoladeletters afgelopen december steeds luider werd, wisten supermarkten niet hoe snel ze die in de schappen moesten leggen.
Om het maar meteen naar mijn eigen huis-, tuin- en keukensituatie te vertalen: wat kan ik zelf doen? En dan beland ik al snel bij het biologische pakket waar ik het in mijn eerste blog over had. Alles in het pakket wordt lokaal geproduceerd of anders met de boot aangevoerd. En misschien belangrijker: door de bijgeleverde recepten eten we minder vlees of vis. Na dit verhaal ga ik daar nog meer op letten (al is een stukje vlees of vis op z’n tijd niet te versmaden, natuurlijk).
Wat gaat de rest van het welvarende publiek van afgelopen zondagmiddag nippend aan de biologische witte wijn met deze boodschap doen? Dat is natuurlijk de vraag. Al heb ik het idee dat het bevlogen verhaal de meeste aanwezigen inspireerde. De spreker is van plan om te gaan investeren in duurzame projecten (waar volgens hem de excelsheets uiteindelijk ook kloppen, al is de winstgroei misschien iets ‘duurzamer’ dan we gewend zijn) en hij heeft meer moois in petto. Zodra hij er klaar voor is, weet hij vast vele mensen te bereiken.
