Barbapapa zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn bij elke technologie-opleiding. Soms is non-fictie nu eenmaal niet toereikend om de lezer de essentie bij te brengen van bepaalde onderwerpen.
U bent een hardcore non-fictielezer en geeft de voorkeur aan boeken die beschrijven ‘wat echt is gebeurd’? Jammer. Het is zeker zo nuttig om te lezen over wat zou kúnnen gebeuren.
Komkommer-energie
Hoewel het niet echt ‘mijn’ genre is, heb ik grote bewondering voor sciencefiction-auteurs die de spijker al decennia geleden op de kop sloegen. Bijna twee eeuwen terug beschreef Jonathan Swift in Gulliver’s Travels (1726) bijvoorbeeld, hoe wetenschappers energie wonnen uit biologisch materiaal:
Heersen zwermen killerdrones straks over het slagveld?
Een luchtruim gevuld door kunstmatig intelligente killerdrones, die autonoom bepalen wie blijft leven en wie zal sterven. Hoe waarschijnlijk is dat?
He has been eight years upon a project for extracting sunbeams out of cucumbers, which were to be put in phials hermetically sealed, and let out to warm the air in raw inclement summers.
Slim alternatief voor kernenergie: zonnestralen uit komkommers!
En Frank Herbert vertelt in Whipping Star (1969) al over een samenleving, waar ‘pseudoflesh’ de conventionele biefstuk volledig heeft vervangen. Vergelijk dit met de drillerige vleeslapjes die wetenschappers momenteel met veel moeite kweken, en het verhaal blijkt nog altijd actueel.
De mobiele telefoon, GPS, laserpistolen, video-conferenties en de iPad: ach, is het eigenlijk niet meer dan logisch dat we deze producten dagelijks gebruiken? We zijn er immers al jaren geleden op voorbereid door Star Trek, Star Wars en andere sciencefiction-films.
Apple's iPad is duidelijk gejat van Star Trek's Personal Access Display Device (PADD)
Barbapapa
In het rijtje ‘Groten der sciencefiction’ mag Barbapapa niet ontbreken. Deze grote roze alien die sinds de jaren zeventig al vele kinderharten stal, toont namelijk zonder tenenkrommend designers-jargon waar ambient intelligence om draait: het aanpassen van de leefomgeving bij de behoeften van de mens.
Ambient Intelligence is vreselijk hip bij industrial designers. Een juist afgestudeerd exemplaar, Niek Otten van de TU Eindhoven, vertelde me onlangs enthousiast over het ontwerp van zijn stoel. Het meubelstuk schermt de gebruiker automatisch af van de omgeving, zodra daar behoefte aan is. Wil de gebruiker lezen in een drukke kamer, dan komen er isolerende schermen tevoorschijn met lampjes om de lezer bij te lichten.
Ik had datzelfde systeem graag gehad, maar dan in bed. Zelf ongestoord kunnen snurken, terwijl mijn man nog ligt te vingeren met zijn irritante lichtgevende iPad, dat lijkt me wel wat. Maar ja, dáár had de student nog niet aan gedacht.
Alleskunner
Jammer. Had hij voldoende Barbapapa gekeken, dan had hij wellicht begrepen dat we behoefte hebben aan een polymorfe alleskunner die ons de hele dag door op onze wenken bedient.
Heb je een warm bad nodig? Barbapapa verandert onmiddellijk in een bad met schuimend water en föhnt daarna met evenveel gemak je haren met zijn eigen lichaam. Wil je ondertussen tv kijken? Huub, huub, barbatruc.
Barbapapa als piano: ambient intelligence avant la lettre
Gelukkig stemt de geschiedenis hoopvol: de meeste sciencefiction-technologieën krijgen vroeg of laat hun beslag in werkelijk bestaande innovaties.
Dus, industrial designers en andere techneuten van deze planeet: lees, lees, lees (science-)fictie.
En bovenal Barbapapa.
