Volgens de natuurwetten kunnen bomen van meer dan tien meter hoog niet bestaan. Althans, dat zou je kunnen concluderen uit de volgende redenering. Een boom ‘zuigt’ water vanuit zijn wortels omhoog tot in zijn takken. Dat zuigen kun je vergelijken met drinken door een rietje. Als je door een kort rietje drinkt, is er geen probleem. Ook met rietje van ongeveer een meter lang kun je met wat moeite een glas water leegdrinken. Maar er zit wel degelijk een limiet aan de rietjeslengte. Hoe hard je ook zuigt, als je rietje elf meter lang is, krijg je geen druppel meer binnen. De vloeistof stijgt tot een hoogte van 10,3 meter en blijft daar steken.
Dat is omdat je de vloeistof niet omhoog ‘trekt’. De vloeistof stijgt omdat er een verschil is tussen de lage druk in je mond en de luchtdruk die boven je glas op het vloeistofoppervlak duwt. De buitenlucht ‘duwt’ je frisdrank dus je mond in.
Hoe beïnvloeden sociale contacten het microbioom?
We gingen er lang van uit dat het microbioom wordt gevormd tijdens de babytijd. Inmiddels blijkt echter dat je latere leven bepalend is.
Tot welke hoogte de vloeistof stijgt, staat in direct verband met de grootte van het drukverschil. Het grootste verschil bereik je wanneer je mond een perfect vacuüm zou bevatten. Maar zelfs dan is het drukverschil maximaal 101,3 kilopascal, de waarde van de atmosferische druk die aan de buitenkant op het water ‘duwt’. Bij dat maximale drukverschil stijgt het water tot 10,3 meter – tot daar en niet verder.
Nieuw respect
Toch is de grootste boom ter wereld bijna 116 meter. Tart deze boom de wetten van de natuur? Of gebruiken bomen een slim mechanisme dat de bovenstaande redenering ondermijnt?
YouTuber Derek Muller gaat in bovenstaande video op zoek naar het antwoord. Het blijkt al snel dat bomen enorm complex zijn. Dankzij een ‘negatieve vloeistofdruk’ weten ze toch hoog boven de rest van de wereld uit te torenen. Mullers uitleg is niet alleen boeiend, maar zorgt er ook voor dat je opeens een geheel nieuw respect krijgt voor een ‘simpele’ boom.
