Hoe komen wetenschappers tot dat ene inzicht dat het verloop van hun hele carrière bepaalt? Daarover vertellen ze in de rubriek Eureka, elk weekend in bijlage Z van Algemeen Dagblad, verzorgd door de redactie van New Scientist. Deze week: hoogleraar langdurige zorg en dementie Anne-Mei The (53) van de Universiteit van Amsterdam.
‘Dementie is een breinaandoening waarbij delen op de hersenen langzaam vernietigd worden. Bij ieder mens verloopt het proces verschillend, maar vaak gaat de cognitie achteruit en worden mensen vergeetachtig. Dementie is de noemer van verschillende ziektes zoals vasculaire dementie, front-temporale dementie en alzheimer. Ik doe geen onderzoek naar medicatie, maar naar de patiënten en hun verhalen.
Als je dementie hebt, is dat ongelofelijk ingrijpend. Er is verdriet, eenzaamheid en mensen belanden in een sociaal isolement. Tien jaar geleden ben ik tot het inzicht gekomen om me op mensen te focussen. Ik trok veel op met mensen met dementie, met patiënten en mantelzorgers, en nooit ging het om echt hen. Ik zag de worsteling en het verdriet. Toen koos ik expliciet voor de mens.
Hoe snel raak je opgebouwde fitheid weer kwijt?
Als je een tijdje niet sport, dan lijkt het alsof je daarna weer helemaal opnieuw kunt beginnen. Gelukkig kun je de ‘aftakeling’ beperken.
In mijn onderzoek kijk en luister ik naar hen, leer ze hoe ze kunnen omgaan met de ziekte en hoe ze opnieuw doelen kunnen stellen waardoor hun levenskwaliteit weer toeneemt. Als je dementie hebt dan heeft dat impact op je relatie, je vrienden en het hele leven. Opeens ben je een tweederangsburger. Ik focus me op wat mensen wel kunnen.
Of er ooit een medicijn tegen dementie komt, dat weet ik niet. Misschien bij jongdementie wel, maar alzheimer is een zeer ingewikkeld syndroom. Ik vind dat we ons minder moeten concentreren op het genezen van de ziekte. Dat is te lang gedaan, waardoor we de mens verwaarloosd hebben.’
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: