Op de redactie hebben we last van een chocolade- verslaving. Er is altijd chocolade aanwezig. Dat is op zich heel fijn, maar niet als je zoals ik probeert wat zwangerschapskilo’s kwijt te raken. Op een tafeltje in het midden van de redactie liggen altijd de lekkerste repen naar me te lonken.
Na het lezen van het artikel Verslaafd aan chocolade van Francien Yntema begon ik te twijfelen of ik misschien ook voedselverslaafd zou zijn. Vol goede voornemens weet ik mezelf soms dagen, maar meestal maar enkele uren te bedwingen voordat ik toch weer naar het tafeltje loop.
Maar daar blijk ik helemaal niet uniek in te zijn. Ik ben niet zwakker dan een ander. Uit onderzoek blijkt dat een dieet proberen te volgen op zelfdiscipline alleen voor iedereen onbegonnen werk is. We zijn zo geëvolueerd dat we meer voldoening halen uit calorierijk voedsel.
Waarom een inpoldering in de Biesbosch alles zegt over het landbouwbeleid van afgelopen eeuw
Eerst de boerderij, dan pas de natuur: de agrarische sector staat er bij veel mensen niet goed op. Historicus Marij Leenders beschrijft in haar onderz ...
Daar zijn we dus mooi klaar mee met zijn allen. We kunnen nog zo veel worteltjes en appels eten, maar het stukje chocolade wint altijd. Het enige dat onze redactie kan helpen om 2013 wat lichter door het leven te gaan, is als we wat aan ons gedrag veranderen. We moeten de chocola gewoon niet meer op het tafeltje leggen. Net als dat je ook niet met een lege maag een supermarkt binnen moet lopen. Want op zulke momenten neemt een of andere oerdrang het over en loop je even later met een zak chips naar buiten. Je kunt het misschien negen keer onderdrukken, maar de tiende keer ga je toch echt voor de bijl.
Er zit dus niets anders op dan een verbod op chocolade in te stellen op de redactie. Vanaf nu wil ik niets anders meer op het tafeltje zien liggen dan mandarijnen — en misschien nog een klein stukje chocolade in een geheime bureaula voor als we het ècht nodig hebben…
Fotocredit: Shutterstock
