Wolven huilen het hardst voor hun ‘maatjes’ in de roedel. Dat bewijst dat wolvengehuil geen teken van stress is, maar dat het de sociale relaties in een wolvengroep reflecteert.
Bron: Mazzini et al
Oostenrijkse onderzoekers analyseerden het gehuil van negen wolven in twee verschillende roedels. De negen dieren leven in gevangenschap. Wanneer een van de wolven de groep verlaat om met zijn verzorgers te gaan wandelen, huilen zijn soortgenoten bij zijn vertrek. De wetenschappers ontdekten nu dat de wolven verschillend huilen voor de verschillende roedelleden.
Het gehuil geeft volgens de onderzoekers de kwaliteit van de relatie tussen de wolven aan – en niet hoeveel stress de huilende wolf op dat moment ervaart. Dat laatste was tot nog toe de gangbare theorie over het wolvengehuil.
Mieren zijn magnifieke navigators
Mieren zijn in staat tot verbazingwekkende navigatieprestaties. Misschien kan waardering hiervoor helpen om deze insectensoorten te behouden.
Geen gehuil om hormonen
Om de bestaande theorie te testen, peilden de onderzoekers het stresshormoon cortisol in de wolven wanneer een roedelmaatje het hok verliet. Ze zagen dat de hoeveelheid gehuil niet overeenkwam met hoeveel stress de dieren ondergingen.
De biologen brachten ook de relaties in de roedel in kaart, waaronder de volgorde van dominantie en de persoonlijke voorkeur van de wolven. Ze zagen dat de wolven aanzienlijk meer huilden wanneer een vriendschappelijke wolf het hok verliet, of wanneer de vertrekkende wolf een dominante status had.
‘De wolven kunnen hun gehuil dus flexibel inzetten’, meent gedragsbiologe Friederike Range. Dat zou impliceren dat wolven vrijwillig huilen. Het is dus geen oncontroleerbare emotionele reactie, zoals wetenschappers veelal dachten.
De onderzoekers hebben niet getest of hun theorie ook voor wolven in het wild geldt. Nu de wolf terugkeert naar Nederland, zouden metingen in het wild ook in ons land kunnen plaatsvinden. Maar het zelf nog wel even duren voordat genoeg wolven Nederland bevolken om emotioneel gehuil te laten klinken.
Beluister het gehuil van een van de onderzochte wolven hieronder: