Enrico Dini bouwde als eerste een werkende 3D-printer voor het printen van gebouwen. Het doorontwikkelen van zijn machine en het aan de man brengen van zijn ideeën kostte hem zijn privéleven.
Al jarenlang vliegt Enrico Dini de wereld rond om te spreken op congressen en private investeerders te ontmoeten. Hij komt over de vloer bij wereldberoemde architectenbureaus en zijn werk wordt beschreven in toonaangevende bladen als Wired en Fast Company. Dini is een nomade die het evangelie verkondigt van het 3D-printen, voor wie het maar wil horen. Op donderdag 14 november is Dini een van de sprekers op Border Sessions, het internationale technologiefestival in Den Haag.
Jouw passie voor 3D-printen kostte je uiteindelijk jouw huwelijk. Hoe is dat gebeurd?
‘Ik probeer robots te ontwikkelen die ook echt een nieuwe stap maken’
Hoe werkt vliegen? Dat lijkt een simpele vraag, maar voor luchtvaarttechnicus en bioloog David Lentink is het een levenslange zoektocht.
‘Dat was moeilijk. Ik geloofde echt in het 3D-printverhaal en vertelde mijn vrouw dat ik me daar helemaal op wilde storten, omdat ik geloof dat het een duurzame technologie kan zijn voor de toekomst. Maar zij reageerde niet goed. ‘Het gaat je niet lukken’, zei ze. Pijnlijk, maar die opmerking daagde me alleen maar meer uit om door te gaan met mijn sleutelwerk.’
Stonden de klanten klaar om met uw vooruitstrevende ideeën aan de slag te gaan?
‘Nee. Toen mijn printer eindelijk een beetje goed begon te werken, heb ik contact gezocht met beroemde architecten, waaronder Renzo Piano, Massimiliano Fuksas, maar… pfff, wat een arrogantie kwam ik daar tegen! Gelukkig kan het ook anders. Toen ik in Londen aanklopte bij Foster + Partners en mijn ideeën doorstuurde, kreeg ik binnen twee uur antwoord van een medewerker die schreef: ‘Dus jij beweert 3D-printen op grote schaal onder de knie te hebben? Dan komen we bij je kijken.’
Nu ben je wereldberoemd als de man die huizen print. Is dit de faam die je zocht?
‘Het is slopend, maar wel heel spannend om nieuwe mensen te ontmoeten. En als ik erover nadenk, is dit wat ik altijd heb willen doen. Ik denk dat het een kwestie van ego is, iets doen wat cool is en wat de geschiedenis een klein beetje verandert. Maar er is ook een keerzijde. Mijn levenslange toewijding aan 3D-printen heeft me wel mijn privéleven gekost. Dat is de reden van mijn eenzaamheid nu. Ik reis de wereld rond, zie mijn zoon om de twee weken, maar ik heb geen privéleven meer.’
Wat wil je nog bereiken?
‘Ik wil mijn 3D-printer vereenvoudigen tot een betaalbaar stuk gereedschap dat iedereen kan bedienen. Mijn droom is om in Afrika, in landen waar het oorlog is, de wapens uit de handen te halen van kindsoldaten en ze er een mandje voor terug te geven. Daarmee verzamelen ze zand en dat brengen ze bijeen in een 3D-printer. Die bouwt van dat zand bijvoorbeeld kleine huisjes, irrigatiekanalen, of onderdelen van een zonwering. Dingen die het leven beter maken voor de mensen daar.’
Kaarten voor Border Sessions kun je hier kopen.
Hieronder de trailer van de documentaire over het werk van Dini, The Man Who Prints Houses.