Waarom reageren baby’s zo buitensporig op doorbrekende tanden en kiezen? Dat ze een zere mond hebben en rood en opgezet tandvlees, begrijp ik. Maar waarom hebben ze ook vaak koorts, diarree en rode billen. Dat laatste zelfs als ze normale ontlasting hebben?
Van Abcoude naar Tuvalu: een sterk staaltje Opperlans
Yannick Fritschy laat een sterk staaltje Opperlans zien: geknutsel met de Nederlandse taal.
Janneke van Reenen
De zere mond en het opgezette tandvlees zijn logisch, aangezien er tanden dwars door het tandvlees heen groeien. Maar, schrijft Paul van Weegen, ‘gewoonlijk zijn koorts en diarree geen gevolg van het krijgen van tanden. In ieder geval is er geen bewijs voor zo’n relatie.’
Ook Helen Silvius twijfelt aan de connectie tussen voorkant en achterkant. ‘Ik vraag me af of het wel zo is, dat die zere billetjes door het tandenkrijgen komen. Baby’s kunnen niets zeggen. Is het niet gewoon zoeken naar een verklaring? Het zullen de tandjes wel zijn, zullen mensen snel zeggen.’
Inderdaad geeft de wetenschap Silvius en Van Weegen gelijk. Wetenschappelijk onderzoek heeft geen verband laten zien tussen diarree, koorts, luieruitslag of buikpijntjes. Bij een Amerikaans onderzoek naar de 125 kinderen concludeerden artsen van de Cleveland Clinic dat bijten, kwijlen, zuigen en hangerigheid wel waren gecorreleerd met doorkomende tanden, maar verstopping, diarree, luieruitslag en hoesten niet (Pediatrics, april 2000).
De werkelijke reden voor de babytandenfolklore is vermoedelijk dat doorkomende tanden een concrete ‘oorzaak’ zijn om onvoorspelbare kinderziekten of andere moeilijkheden aan toe te schrijven. Er komt altijd wel weer eens een tandje door.
Een bijtringetje en het zachtjes masseren van het tandvlees kunnen helpen. En als het kindje echt last heeft, kunnen bezorgde ouders in overleg met de huisarts ook pijnstillers proberen.