Kunstmatige intelligentie maakt het mogelijk: zandkorrels die zich op verzoek tot het object van jouw keuze vormen. MIT-onderzoekers presenteren in mei de algoritmen en technieken achter dit concept.
De kracht van ‘slim zand’, zoals het MIT-team het noemt, is kunstmatige intelligentie in groepsverband. Beeld je een zandbak in vol kleine robotkorrels. Je hebt een stang nodig om je fiets te repareren, dus je geeft het beeld van die stang door aan het zand. Individuele korrels geven dankzij jouw voorbeeld aan hun buren door op welke plaats ze nodig zijn. Samen vormen ze het driedimensionale voorwerp. Ben je dit beu, dan laat je de korrels terug naar de oorspronkelijke vorm vallen en is het ‘zand’ weer klaar voor een nieuwe opdracht.
‘Wat mensen allang vergeten zijn, staat nog geschreven in bomen’
Met haar boomboor onderzoekt Valerie Trouet woudreuzen en reconstrueert ze wat die allemaal hebben meegemaakt.
Om deze toekomstdroom mogelijk te maken, werkten de MIT-onderzoekers aan berekeningen en technieken waardoor losse onderdelen met elkaar kunnen communiceren. Om hun concept te testen, ontwikkelden ze kleine blokjes van een centimeter groot, die uitgerust zijn met magneten. Met elektrische pulsen kiezen de blokjes welke zijden ze magnetisch aansturen. Op die manier regelen ze hun verbindingen. Elk blokje heeft een kleine processor die korte opdrachten kan herinneren en verwerken.
De huidige testobjecten zijn dus nog geen ‘slim zand’, maar volgens de onderzoekers is de techniek ook op kleinere schaal toepasbaar. Ze presenteren hun bevindingen en ontworpen algoritmen op de zogeheten IEEE International Conference on Robotics and Automation in mei. MIT publiceerde al wel een filmpje over het ‘slimme zand’-concept.
Maud Etman
