Een reis naar Mars is mogelijk levensgevaarlijk. De eerste Marskolonisten lopen zelfs het risico vergiftigd te worden door hun eigen kropjes sla.
Hoewel het Mars One-project van plan is om vrijwilligers een enkeltje Mars te geven en de planeet te laten koloniseren, is het misschien verstandig daar nog eens goed over na te denken. Een recente wetenschappelijke analyse stelt namelijk dat potentiële Marsbewoners al na 68 dagen het loodje zullen leggen.
Mars One hoopt voldoende geld te verzamelen voor hun trip naar de rode planeet, door de verkoop van de televisierechten van een realityserie over de reis naar Mars. Als dat lukt, gaan de eerste vier kolonisten misschien al in 2024 naar een van te voren al gebouwde Marsbasis. Daarna gaan elke twee jaar vier nieuwe kolonisten die kant op.
We zijn niet verslaafd aan onze telefoons en hebben geen ‘digitale detox’ nodig
Onszelf beschrijven als verslaafd aan onze telefoon werkt contraproductief, betoogt psycholoog Pete Etchells.
Gewassen
Een onderzoeksteam onder leiding van Sydney Do van de Massachusetts Institute of Technology stelt nu echter dat dat misschien niet zo’n goed idee is. Op het International Astronautical Congressin Toronto, Canada stelden zij dat Mars One aannames doet over de mogelijkheid van een leven op Mars, die bij nader inzien geen stand kunnen houden.
Computersimulaties toonden volgens hen aan dat het voorgestelde systeem waarmee Mars One gewassen wil laten groeien mogelijk te veel zuurstof zal produceren. Dat zorgt ervoor dat de kolonisten na 68 dagen beginnen te sterven. ‘Als het groeien van gewassen honderd procent van het voedsel van de nederzetting moet verzorgen, zal dat systeem voor onveilige zuurstofniveau’s zorgen’, zegt Do.
Urine
Het team heeft ook kritiek op de aanname van Mars One dat ondersteunende technologie die op aarde werkt, op Mars net zo betrouwbaar is. Zij wijzen erop dat er nog geen enkele zuurstofverwijderingstechnologie is die aantoonbaar werkt in de ruimte. Hetzelfde geldt voor de technieken waarmee ze water willen winnen. Een methode die bedacht was om water uit urine te halen op het International Space Station werkte bijvoorbeeld wel op aarde, maar niet in de ruimte. Doordat de dichtheid van botten in de microzwaartekracht op het ISS afnam, zorgde dat voor meer calcium in de urine. Daardoor kwam er bezinking in het apparaat terecht die ervoor zorgde dat deze niet naar behoren werkte.
Bas Lansdorp, de oprichter van Mars One, stelt echter dat er meer dan voldoende tijd is om deze problemen nog voor 2024 op te lossen. ‘Er zijn veel problemen die we nog moeten oplossen voordat we mensen op Mars kunnen laten landen, maar het verwijderen van zuurstof is er daar niet een van’, zegt hij.