Op donderdag volgt de laatste excursie. De touringcar volgt een prachtige route door Oostenrijk, door het Zillertal naar de Sternwarte Königsleiten. De chauffeur rijdt die de bus rustig en beheerst over de smalle slingerende weg langs steile afgronden naar boven. In een klein dorpje op zo’n 1800 meter hoogte staat sinds enkele jaren een planetarium met een tweetal koepels met telescopen.









Een stereokijker, die vijfentwintig maal vergroot, gunt ons een blik op de gletsjers aan de andere kant van de vallei. Met zo’n kijker, die ongeveer tienduizend gulden kost, is enkele jaren geleden nog een nieuwe komeet ontdekt. Deze sterrenwacht, georganiseerd door Josef Anzer, ligt gunstig voor het bekijken van de sterrenhemel. Amateur-astronomen hebben hier weinig last van strooilicht. Anzer heeft de lantarens in het dorp voorzien van een schermpje, dat het licht richting telescopen tegenhoudt. Inmiddels is er een stuk grond boven op de berg aangekocht, waar over enkele jaren nog een telescoop moet komen.



Vervolgens presenteert dr Heinz Tiersch in het planetarium een boeiende voorstelling, waarbij hij uitlegt waar welke sterrenbeelden staan en hoe men ze kan herkennen. Er is behalve Maan en Zon nog veel meer fascinerends aan de hemel te zien.









Tenslotte brengt de bus ons terug naar het dal, waar het gezelschap gezamenlijk een slotmaaltijd nuttigt. Schweinemedaillons in Pfifferlingsauce en grüne Spätzln staan op het menu. Een dag later volgt de lange rit terug naar Nederland. Alhoewel het de medereizigers spijt dat ze niet de totale eclips zelf hebben kunnen zien, is dankzij de vele boeiende evenementen het enthousiasme aan het eind van de reis groot. Een inspirerend lijstje met aanstaande zonsverduisteringen lag bij het Oostenrijkse planetarium. Tot over twee jaar in Madagaskar?