Klimatologen hebben een zorg minder: het opwarmende zeewater versnelt niet het proces van het smelten van methaanijs op de zeebodem. Het vrijkomen van het broeikasgas methaan uit methaanijs blijkt een natuurlijk proces.

Ontsnapt methaangas uit methaanijs op de oceaanbodem is een zorg voor vele milieuactivisten en wetenschappers. De stijgende temperatuur van het zeewater smelt, zo luidt het doemscenario, het methaanijs en het vrijgekomen methaangas komt in oceanen en de atmosfeer terecht. Methaangas is een sterker broeikasgas dan koolstofdioxide (CO2¬) en versnelt het proces van opwarming van de aarde. Maar de klimatologen kunnen weer rustig ademhalen, het vrijkomen van methaangas in de oceaan blijkt een natuurlijk proces.

Oceangeofysicus Christian Berndt van het Duits GEOMAR Helmholtzcentrum voor oceaanonderzoek onderzocht het uitstoten van methaangas uit methaanijs op de zeebodem bij Spitsbergen. Met een duikboot onderzochten Berndt en zijn team de micro-organismen die rond het methaanijs leven. Hiermee bepaalde Berndt hoe lang het methaanijs methaangas uitstoot.

Wat gebeurt er als de permafrost ontdooit?
LEES OOK

Wat gebeurt er als de permafrost ontdooit?

Door de opwarming van de aarde dooit de permafrost in rap tempo. Aardwetenschapper Niek Jesse Speetjens deed onderzoek naar de gevolgen.

Carbonaatafzetting (rechtsboven) verraadt waar bacteriën methaan omzetten.

Energiebron

Methaanijs is een vorm van waterijs dat in de holten van zijn kristalstructuur grote hoeveelheden methaan bevat. Het ijs ontstaat wanneer methaan uit diepe grondlagen van de aarde stroomt en in contact komt met koud zeewater. Zo ligt op de zeebodem bij Spitsbergen methaanijs dat methaangas uitstoot. Micro-organismen die rond het methaanijs leven gebruiken het methaangas als energiebron. Ze zetten het methaangas om in carbonaat en laten een afzetting van carbonaat achter op het ijs. Berndt leidde van het formaat van de carbonaatafzetting af hoe lang de micro-organismen het methaangas omzetten in carbonaat. Ook doordat de micro-organismen maar langzaam groeien op de zeebodem stelden Berndt en zijn team vast dat methaanijs al eeuwenlang methaangas uitstoot.

Het resultaat van Berndt en zijn team is opmerkelijk. Hun resultaat sluit de menselijke invloeden op het proces uit en laat zien dat het uitstoten van methaangas uit methaanijs een natuurlijk verschijnsel is. Berndt en zijn team vermoeden dat het smelten en bevriezen van methaanijs seizoensgebonden is. Of, denken ze, dat het opwarmen van het oceaanwater al eeuwenlang gaande is.

Elske Krikhaar