Een variatie in het DNA die veel voorkomt in een amishgemeenschap zorgt voor tien jaar langer leven en een verlaagde kans op diabetes.
Het gen waarin de variatie voorkomt heet SERPINE1 en levert het eiwit PAI-1 op. Dit eiwit stimuleert veroudering. De genetische variatie diende zich zes generaties geleden aan in een amishgemeenschap. Door deze variatie maakten deze mensen maar de helft van het verouderingseiwit aan. Wetenschappers vroegen zich af of de genetische variatie ook zorgde voor een langer leven.
Douglas Vaughan van de Northwestern Universiteit in Chicago en zijn team gingen op onderzoek uit. Zij analyseerden 177 leden van de old order amish – de gemeenschap waartoe de meeste amish behoren – gevestigd in Berne, Indiana. Van hen droegen 43 leden de genetische variatie bij zich.
Op eigen houtje fitnessen oorzaak van veel blessures
Een op de vijf Nederlanders doet aan fitness. Dat leidt tot een miljoen blessures per jaar. Bewegingswetenschapper Lisa Noteboom onderzocht hoe die ku ...
Naast het DNA bestudeerde het team signalen van veroudering zoals insuline-resistentie – die verband houdt met diabetes – en de lengte van de telomeren aan de uiteinden van chromosomen. Ze onderzochten ook 221 overleden familieleden om erachter te komen of zij de variatie bij zich hadden gedragen en hoe lang ze hadden geleefd.
Een decennium langer
Mensen met de genetische variatie leefden gemiddeld tien jaar langer. De mediaan van de sterfleeftijd was 85. Het team publiceerde de resultaten in Science Advances.
Tijdens een periode van vasten maakten mensen met de variatie 30 procent minder insuline aan – een teken van vertraagde veroudering ten opzichte van de rest van de bevolking. Geen van de dragers van de variatie ontwikkelde diabetes, terwijl 7 procent van de anderen diabetes ontwikkelden. ‘Het lijkt erop dat de genetische variatie volledige bescherming tegen diabetes geeft’, zegt Vaughan.
‘Het onderzoek versterkt het idee dat het mogelijk is om ons leven in goede gezondheid te verlengen’, zegt Brian Kennedy van de National University of Singapore.
Ook de telomeren waren 10 procent langer in mensen met de genetische variatie. Telomeren zitten aan het uiteinden van chromosomen en worden bij elke celdeling ietsje korter. Korte telomeren wijzen op veroudering en uitputting van de cellen.
Medicijnen die zich op het eiwit PAI-1 richten, zijn al in ontwikkeling, inclusief eentje die bestemd is om kaalheid te voorkomen. ‘Er zijn veel groepen mensen die hun voordeel kunnen doen met een medicijn dat het eiwit PAI-1 remt’, zegt Vaughan.
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: