Volwassenen blijken slecht in het herkennen van emoties in baby’s. Huilen is een duidelijk signaal van ongenoegen, maar verder zijn de gevoelens van de allerkleinsten lastig te duiden.
De geluiden die baby’s maken, kunnen van alles betekenen. Vaak lijkt het moeilijk voor ouders om erachter te komen wat hun kind precies wil. Daarom denken sommige onderzoekers dat baby’s met hun gebrabbel oefenen met praten. Anderen, zoals evolutiebioloog Jitka Lindová, denken dat de geluiden wel een onderliggende betekenis hebben. ‘Baby’s zijn zich er niet van bewust dat ze ons wat willen zeggen. Wel brengen ze emoties over.’
Emoties herkennen
Lindová en collega’s stelden 333 volwassenen op de proef. Ze maakten opnamen van verschillende geluiden van baby’s tussen de vijf en tien maanden oud. De opnamen werden bijvoorbeeld gemaakt als de baby’s vaccinaties kregen, honger hadden, werden gescheiden van of herenigd met hun ouders, of aan het spelen waren. De volwassenen moesten luisteren naar een selectie van de geluiden en raden bij welke situatie ze hoorden.
Simon van Gaal: ‘Te veel stress voor een topprestatie is niet goed, te weinig opwinding ook niet’
Wetenschappers van de Universiteit van Amsterdam hebben in kaart gebracht wat de optimale stand van het brein is om zo goed m ...
De volwassenen wisten bijna altijd te vertellen wanneer het kind op de een of andere manier verontrust was. Dat is niet vreemd, want de overlevingskans van een kind hangt af van de bescherming van de ouder. ‘Negatieve geluiden hebben een direct effect op de aandacht van een ontvanger’, vertelt ontwikkelingspsycholoog Julie Gros-Louis. Deze geluiden zouden universeel zijn onder zoogdieren. Zo werd vorig jaar ontdekt dat herten reageren op de roep van babyzeehonden, babymarmotten en mensenbaby’s.
Maar behalve het herkennen van geluid als positief of negatief, waren de deelnemers bijzonder slecht in het identificeren van specifieke emoties. Ze verwarden bijvoorbeeld vaak pijn voor isolatie, of isolatie met honger. Er was één uitzondering: ze wisten gemiddeld 65 procent van de geluiden geassocieerd met spelen te herkennen – 24 procent beter dan de andere opnames.
Interactie aangaan
Volgens Lindová proberen baby’s met speelse geluiden interactie aan te gaan. Dat zou kunnen verklaren waarom die geluiden beter te herkennen zijn. Andere geluiden geven een signaal dat geen interactie tussen kind en ouder vereist, zoals tevredenheid. ‘Spelen is belangrijk, het is oefening voor communicatie’, legt Lindová uit.
Het team hoopt verschillen in de geluiden te identificeren en te ontdekken wat speels geluid zo herkenbaar maakt. Gros-Louis vraagt zich af of speelse kinderen misschien meer lettergrepen laten horen, in plaats van alleen klinkers. ‘Van deze geluiden is aangetoond dat ze opvallen voor ouders, en dat ze meer reacties ontlokken dan klinker-achtige geluiden’, aldus Gros-Louis.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees ook: