De eerste interstellaire bezoeker van ons zonnestelsel is misschien een scherf van een planeet die door een ster is verscheurd.
Astronomen zagen in oktober een vreemd, snel bewegend object van buiten ons zonnestelsel. Het object, genaamd ‘Oumuamua, bleek een sigaarachtige planetoïde die vanuit de omgeving van een andere ster ons zonnestelsel binnentuimelde.
Onderzoekers proberen er nu achter te komen waar ‘Oumuamua precies vandaan komt en hoe hij aan zijn gekke vorm is gekomen. Volgens Matija Cuk van het SETI Institute kan de scherf ontstaan zijn toen een planeet, ongeveer tien keer zo groot als de aarde, te dicht bij een ster met hoge dichtheid kwam en aan stukken werd gereten. Het resulterende puin is vervolgens door de zwaartekracht van een andere ster de ruimte in geslingerd.
Heino Falcke fotografeerde als eerste een zwart gat: ‘Nog mooier dan ik al die tijd had verwacht’
Heino Falcke, hoogleraar radioastronomie, maakte in 2019 de eerste foto van een zwart gat. Op dit moment doet hij onderzoek n ...
Restjes planeet
Er is ook weleens geopperd dat langwerpige objecten zoals ‘Oumuamua uit kosmische botsingen ontstaan, maar dat acht Cuk onwaarschijnlijk. Wanneer twee objecten in de ruimte met grote snelheid op elkaar knallen, blijven de brokstukken vervolgens nog even op elkaar stuiten. Een lange en dunne planetoïde zoals ‘Oumuamua zou onder zulke gewelddadige omstandigheden waarschijnlijk in tweeën breken.
Maar wanneer een planeet van ongeveer tien keer de grootte van de aarde door een dwergster uit elkaar wordt getrokken, kunnen juist vele fragmenten zoals ‘Oumuamua tegelijkertijd ontstaan, aldus Cuk.
‘Om erachter te komen wat ‘Oumuamua echt is, moeten we eerst een aantal andere interstellaire objecten vinden’, zegt Michele Bannister van de Queen’s University Belfast. Er circuleren allerlei theorieën die beschrijven hoe ruimtestenen zoals deze gevormd kunnen worden, en maar weinig daarvan kunnen met zekerheid worden uitgesloten zolang meerdere waarnemingen ontbreken.
Omdat er genoeg planeten en sterren zijn van de grootte die Cuk beschrijft, denkt Bannister desalniettemin dat de theorie van Cuk best zou kunnen kloppen.
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: