Ik was gisteren bij een trash metal concert. Ik heb een brede muzieksmaak, dus het kon zomaar gebeuren dat ik daar terechtkwam. Nu ben ik wel vaker bij dit soort optredens geweest en ik besloot eens goed te kijken wat daar nu eigenlijk gebeurt.
Bij binnenkomst valt meteen het publiek op. Veel mannen. Veel lang haar, maar ook kale koppen, of voor de helft kaal, met een lange pluk aan de achterkant. Piercings en zwarte kleren met doodskoppen. Je zou kunnen denken dat dit een agressief publiek is, maar als je beter kijkt, zie je heus vriendelijke gezichten en mensen die zin hebben in een feestje.
Zodra de band begint te spelen kies je een plek om te staan. Als je ergens vooraan in het midden staat, doe je automatisch mee aan een aantal activiteiten. Wil je dat niet, dan ga je aan de zijkant of achteraan staan. De activiteiten die ik bedoel zijn met name crowdsurfen, stagediven, Circle Pit en Wall of Death. De laatste twee waren nieuw voor mij. Ze gaan als volgt: Als de zanger van de band zijn arm boven zijn hoofd rondzwaait, begint iedereen op de dansvloer zo hard mogelijk in een cirkel te rennen. Het kan zijn dat je valt maar dan word je onmiddellijk door iemand overeind geholpen. Wanneer de zanger vraagt om een Wall of Death juicht iedereen. Vervolgens verdeelt het publiek zich in tweeën, elk deel aan een kant van de zaal. Op het teken van de zanger ren je dan keihard op elkaar in. Hier een voorbeeld van de Circle Pit.
Deeltjesfysicus Dylan van Arneman: ‘Ik ben op zoek naar iets wat misschien niet bestaat’
Dylan van Arneman verruilt een paar keer per jaar zijn werkkamer op het Science Park in de Watergraafsmeer voor de ondergrond ...
Naast deze activiteiten is het een kwestie van veel meezingen (er waren mensen die de teksten kenden terwijl het voor mij onmogelijk was een woord te verstaan), meeschreeuwen en af en toe bier gooien. Als je naar de bar wil of naar de wc, loop je gewoon stevig door. De mensen merken vanzelf dat er iemand langs wil als ze opzij gebeukt worden en gaan dan zonder morren aan de kant.
Enthousiasme, eenheid, energie. Echt te gek, ik kan niet anders zeggen!
Onwillekeurig maakte ik in mijn hoofd de vergelijking met een zogenaamd meer beschaafd concert, met een meer gemiddeld publiek. Een willekeurig popconcert.
Ook daar is een aantal ongeschreven gedragsregels te herkennen: Tijdens het concert blijf je op je plek staan. Het is niet de bedoeling heen en weer te lopen, dus als er iemand langs wil, om drinken te halen of omdat ze naar de wc moet, ga je niet aan de kant en kijkt heel boos. Praten mag wel. Gedurende het hele concert klinkt geroezemoes in de zaal. Kennelijk benutten veel mensen deze gelegenheid om eens lekker bij te kletsen met vrienden. Misschien niet zo prettig voor de band, maar dat is dan jammer. Als iemand per ongeluk bier op je knoeit of tijdens het dansen tegen je aan stoot, reageer je geïrriteerd.
Ik denk dat het maar goed is dat stagediven bij dat soort ‘beschaafde’ concerten niet gebruikelijk is, ik geloof niet dat er iemand zou zijn om je op te vangen…
